Esther Tielemans

Tegen het decor van een prachtig stuk van het Beatrixpark is een paneel geplaatst die ditzelfde beeld weergeeft - geschilderd. Een gereconstrueerde versie vóór het origineel. Haaks ertegenover staat een even groot spiegelend monochroom paneel, waarin het park én de geschilderde weergave ervan samensmelten. In deze verleidelijke hybride natuur verschijnt de toeschouwer ineens zélf, als in een droom, een vermenging van werkelijkheid en fantasie. De kijker speelt voor een moment een rol in de illusie die Tielemans voorhoudt en schept zijn eigen virtual reality in het kunstwerk.

Esther Tielemans schildert idyllische landschappen die doen denken aan het paradijs, maar tegelijkertijd ook het tegenovergestelde laten doorschemeren. Zwarte vlakken, grijze vlekken en dreigende schaduwen contrasteren met kleurrijke en voluptueuze landschappen waar planten overdadig bloeien en groeien. Haar werk heeft monumentale afmetingen: ze vormen muren die de toeschouwer vangen in deze werelden.

Ook verleidt ze met de materialen die ze gebruikt: over acrylverf brengt ze lagen epoxy aan en dikke lagen lakverf, die het oppervlak glad en spiegelend maken. In plaats van op canvas werkt ze op multiplex. Haar objectachtige schilderijen gemaakt op en met industriële materialen lijken te zweven in de ruimte.

Verschillende werelden ontmoeten elkaar in haar werk, figuratieve en organische elementen treffen abstracte, bijna brutale penseelstreken en strepen, fijn geschilderde elementen contrasteren met grafische elementen, natuurlijke elementen met kunstmatige.

Esther Tielemans (1976) won de Prix de Rome in 2005.
www.esthertielemans.com