participant
participant
Eendagstassen
Een massa-geproduceerd product heeft het meeste karakter net voordat het in de prullenbak wordt gegooid. Juist dan onderscheidt het zich door krassen, deuken of andere handicaps. Hoewel wij, de gebruikers, eigenlijk naar individualiteit streven, staan wij onze gebruiksvoorwerpen geen eigengereidheden toe. Alles moet blinken en gesmeerd lopen alsof het net uit de fabriek komt.
Wat Siba Sahabi in het bijzonder interesseert zijn de verhalen, die een gebruikt object vertellen: verhalen over gebruik, relaties, gewoonten, ongelukjes.
Ze repareert de goedkope witte plastic tasjes, die je bij de groenteman, supermarkt of afhaalrestaurant als verpakking voor je boodschappen gratis mee mag nemen. Het zijn objecten die maar voor een heel korte tijd bedoeld zijn. Thuis aangekomen zijn ze meestal al kapot en belanden ze in de prullenbak. Het fragiele karakter en de korte levensduur neemt Sahabi als uitgangspunt. Zij repareert de tasjes en voorziet ze van een illustratie uit hun korte leven, zodat ze als een dagboek te lezen zijn.
"Wat me bijzonder interesseert zijn kleine, bijna intieme situaties in het dagelijkse leven, juist omdat ze zo gewoon zijn. Mijn project gaat niet over het maken van een tweedagstas uit een eendagstas. Het materiaal zou ook na de reparatie kwetsbaar blijven. Het gaat mij vooral om de vraag: Is er ruimte voor objecten met handicaps, eigengereidheden en verhalen?"
